onu neden yazıyordum.

Sadece, yine sarsıntılı bir yolculuk olan kaldığım yer ile üniversite arasında geçirdiğim yolculukta her kavisde ve hız değişiminde direksiyonun dönüşleri gibi beynimin içinde dönen ve kafa tasıma çarpıp duyan şeyleri yazmak değil,

yaşadığım kopuklukları bazen aynı insana veya duruma bazen de kısa süre akan zamana göre aşağı ve yukarı tırmanan duygu ve bunun yarattığı değişken yaşam modlarımı yargılamayı bırakmam da bu yazının kalemlerinden biri. 

Su Sorrow Here Now 29

                             

sana ulaşmaya çalışıyorum, rüzgara karşı,
farkım kalmadı ağaca konmaya çalışan bir kuştan,
yıllar geçiyor aynı yerdeyiz hala,
ne senin dalların yetişebildi bana
ne de benim kanatlarım çırpındı daha güçlü,
sana ulaşabilmek için.
aksine yaprak döküşünü izlemek zorunda kaldı gözlerim,
hiç bir şey yapamadan.
okyanusa ulaştı yağmur suları.
kuş hala kanat çırpıyor.

forever 64

genç kalmak istiyorum, ya da yaşlanmamak.
genç olarak yaşayacağım burada ya da başka bir yerde,
ama asla yaşlanmayacağım.
senin de yaşlandığını görmeyeceğim.
belinle beraber içinde taşıdığın çiçeğin solduğunu
ya da vücudunun kendini bitirmesini
görmeyeceğim.
her şeyi herkesi genç olarak hatırlayacağım,
olması gerektiği gibi.

Her bir yaşlı insanı gördüğümde
tekrar ve daha şiddetli hissettiğim bu düşünce
artık tek gayeme dönüşüyor
genç kalmak.
genç kalmak istiyorum, ya da yaşlanmamak.
genç olarak yaşayacağım burada ya da başka bir yerde,
ama asla yaşlanmayacağım.
senin de yaşlandığını görmeyeceğim.

rigby 13

yollar kalabalıklaşıyor.....kimsenin umurunda değil.
bu kadar insan nereden geliyor,
şu yalnız insanlara bak.....hiçbiri umurumda değil.
yanlarında taşıdıkları surat çantaları da.

gök kararıyor.... bulutların umurunda değil.
bu karanlık nereden geliyor,
şu ağlayanlara bak.....hiçbiri umurumda değil.
ıslanmaya başlayan yollarda.

yollar ıslanıyor.....balıkların umurunda değil.
bu kadar su nereden geliyor,
şu kaçanlara bak.....hiçbiri umurumda değil.
sığındıkları binalarda.

her yer aydınlanıyor....tanrının umurunda değil.
bu kadar ışık nereden geliyor,
şu ölülere bak....hiçbiri umurumda değil.
götürdükleri hatıralar da.

dünyam sessizleşiyor....kulakların umurunda değil.
bu sakinlik nereden geliyor,
şu düşüncelere bak....hiçbiri umurumda değil.
ait oldukları beyinlerde.

kanatlarım kopuyor....kuşların umurunda değil.
bu korku nereden geliyor,
şu yerdeki kemiklere bak....hiçbiri umurumda değil.
geride bıraktığım hayallerimde.